در چهادهی کابل قریه یی بنام باغبانان در میان دو رودخانه واقع است، و چون ګل و آب و هوای آن منطقه برای غرس و پرورش نهال سیب مساعد است، باغداری در این منطقه سبز و شاداب از قدیم مروج و از آن جهت اهالی سکنه اين قریه که چهل باغ را در تصرف داشته اند بنام باغبانان شهرت گرفته اند.
قلعه عمر خان ابدالی که در ساحه سمت شمال قریه باغبانان و در سمت جنوب ده مبارک بنا یافته است، این ساحه قبلاً جز باغبانان بیگتوت و رود پغمان از دو جانب این منطقه می ګذرد. این منطقه قبل از تأسیس دولت امپراتوری احمدشاهی بنام قلعه عمر خان و از اوایل عهد دُرانی بنام قلعه قلندر خان (ابن روح الله خان) و بعداً بطور زرخرید به ید تصرف عبدالله خان دیوان بیګي وکیل الدوله آمد و از عهد اعلحضرت احمدشاه غازی « خالصه وکیل الدوله» شناخته شده و این نام بزرګ منطقه حاصل خیز مذکور را نام باغبانان مجزا ساخته است. و از همین باعث در فرمان های عهد دُرانی باین عبارت تصریح میګردید: (قلعه عمر خان مشهور به قلعه قلندر خان در قریه باغبانان کابل). و این نام بعداً به «خالصه وکیل الدوله» تبدیل شد. وکیل الدوله در همان منطقه در عهد سلطنت اعلیحضرت احمد شاه غازی با احداث باغ در ساحه شانزده جریب زمین اقدام نمود. درختان نشانه های باغ دیوان بیګي وکیل الدوله تا سال (۱۳۱۰) ھ.ش یک، یک باقی مانده بود. و از طرف ورثه مرحومی در همان حصه و حوالی قریب آن بدفعات با احداث باغ ها اقدام ګردید و به ثمر رسیده است. چون بعد از خالصه شاهی و باغ شاه در کابل این ساحه و منطقه مورد نظر عموم و خالصه وکیل الدوله از منطقه باغبانان با این نام مجزا و در قید فرمانهای دولت با این نام اختصاص یافته از قریه های حوالی دارالسلطنه کابل مشخص شده بود، مجموع آن ساحه را بنام کابل و باغبانان می شناختند. باغ دیوان بیګي در حوالی زیارت خواجه خضر و در محل باغ بیرو موقعیت داشت.
« کتاب کابل من»